Osoby z syndromem DDA (Dorosłe Dzieci Alkoholików) to osoby, które wychowały się w rodzinie, w której istniał problem alkoholowy.

Natomiast DDD (Dorosłe Dzieci z Rodzin Dysfunkcyjnych) dorastały w rodzinach, których funkcjonowanie było zakłócone poprzez:

• istnienie różnego rodzaju przemocy
• występowanie poważnej choroby jednego z członków rodziny
• brak poczucia bezpieczeństwa
• chłód, dystans, brak okazywania uczuć
• nadmierną bliskość, uwikłanie, pełnienie dorosłych ról przez dzieci

Osoby te w życiu dorosłym często mają problemy z:

• rozumieniem i wyrażaniem swoich uczuć
• braniem nadmiernej odpowiedzialności za innych
• wikłaniem się w toksyczne relacje
• odprężeniem się i spontanicznym wyrażaniem siebie
• nieadekwatnym poczuciem winy
• nadmierną samokrytyką
• zaniżoną samooceną
• brakiem asertywności i umiejętności ochrony własnych granic
• lękiem przed bliskością
• lękiem przed odrzuceniem
• czarno białym postrzeganiem rzeczywistości
• somatyzacjami

W związku z tymi trudnościami osobom z syndromem DDA/DDD trudno osiągnąć satysfakcję z życia i poczucie szczęścia. Czują się często zamknięte w przeszłości lub nadmiernie się od niej odcinają, starają się udawać, że nie miała wpływu na ich życie.

Psychoterapia pozwala uporządkować przeżycia z dzieciństwa i sprawia, że osoba uwalnia się od wpływu trudnych doświadczeń na swoje obecne życie.